'एघार वर्षमा तीन दशैँ घरमै मनाइयो, बाँकी सबै परदेशमा'

कात्तिक ९, २०७७ आइतबार १९:३६:४९ | मेरो कथा मेरो भोगाई

कपिल ज्ञवाली/गुल्मी, हाल यूएई

म बुझ्ने भएदेखि नै मैले दशैँ–तिहारलाई खुशीयालीको चाडपर्वको रुपमा मानेँ । गाउँ घर छोडेर परदेश गएका र देश भित्रै सहर पसेका बुवा, काका, दाजुहरु दशैँको बेला गाउँ फर्किनुहुन्थ्यो । अनि बल्ल दशैँको मज्जा सुरु हुन्थ्यो ।

गाउँमा आएर बर्खामा भत्केको बाटो खन्ने, भड्खारा पुर्ने, हिँड्नको लागि सजिलो बनाउने, सबै झार गोडेर चिटिक्क बनाउने । सबैका घरमा लिपपोत गरी घर सिँगार्ने । क्या गज्जबको रमाइलो हुन्थ्यो । गाउँलेहरु चौतारीमा जम्मा भएर रमाइला–रमाइला गफ गर्थे । बिहानदेखि साँझसम्म गाउँभरि सबैका घर–घर पुगेर गफ गर्ने, कस्को घरमा के फलफूल छ सबै बाँडिचुडी खाने गरेको याद अझै ताजै छ ।

अहिले म वैदेशिक रोजगारीको क्रममा यूएईमा छु । यहाँ बसेर दूरको मेरो देशको त्यो दशैँतिहार सम्झिदै छु । दशैँको बेला गाउँमा हुने चहलपहल र रमाइलो मेरो दिमागमा घुमिरहन्छ ।

यसो बसेर सोच्ने गर्छु, पहिले कस्ता दिन थिए, अहिले कस्ता भए ? उहिले शहरका मान्छे बुवाआमाको हातको टीका लगाउन गाउँ आउँथे । अहिले बाआमाअलाई उतै बोलाउन थाले । गाउँ सुनसान हुन थाल्यो ।

बाटो डोजरले नै सफा गर्छ । एकअर्काको घर जान बाइक छन् । मनोरञ्जन गर्न घर घरमा टीभी र वाइफाइ छदैछ ।

यस्तै कुराहरु सोच्दै म मेरो विगत सम्झिन्छु । यो कुरा करिव ११ वर्ष पहिलेको हो । देशमा सजिलै सोचेजस्तो जागिर नपाइएपछि वैदेशिक रोजगारीमा जाने कुरा गरियो ।

विदेशमा रहेका भिनाजुलाई चाहिने काजगपत्र पठाएँ । दशैँ आउन १२ दिन बाँकी हुँदै भिसा निस्केको फोन आयो, अनि लाग्नु पर्ने भयो परदेश ।

दशैँको मुखैमा घर छोडेर विदेश जानुपर्दा मुटुमा गाँठो परेको थियो । घरमा सेलरोटी पाक्दै थिए । गाउँमा घरहरु सिँगारिदै थिए । बाहिरबाट गाउँ फर्किनेहरुको चहलपहल बढेको थियो । सबै खुशी देखिन्थे तर मेरी आमाको आँखामा भने टिलपिल आँसु थिए । बा पनि निन्याउरो मुख लगाएर बस्नु भएको थियो । मैले मुटु दह्रो बनाएँ । बाआमाको हातको टीका लगाएर झोला बोकेर आँसु खसाल्दै काठमाण्डौतिर लागेँ ।

काठमाण्डौबाट जहाजमा चडेर परदेश आइपुगियो । यहाँका चिल्ला सफा सडक, गगनचुम्बी भवन, सफा गोरा मान्छे । तर जति यहाँको आकर्षण भए पनि मेरो मन भने गाउँकै झुपडीमा अडेको छ । बाआमाको मुहार झलझली आँखा अगाडि आउँछ । गोठका भैंसी, बाख्रा सम्झिन्छु । साथीहरु के गर्दै होलान भनेर याद आउँछ । यस्तै–यस्तै कुरा मनमा खेलाउँदै बसिन्छ ।

यसै गरी ११ वर्ष बिते । यो अवधिमा जम्मा ३ वटा दशैँ घरमै मनाइएछ, बाँकी सबै परदेशमा । यसपालि पनि आमाले फोन गर्नुभयो । सकेसम्म आउँछु भनेर आशमात्र देखाउने त हो नि हामीले त । यतिका वर्षसम्म विदेशमा पनि दशैँ त मनाइयो तर दशैँ जस्तो नहुने । टीका लगाएर बाहिर हिँड्न पनि कसैले केही भन्ने हो कि भनेर लाज लाग्ने । कोठा भित्रै बसेर मनाएको दशैँ पनि के दशै भन्नु र खै ?

अन्त्यमा, अहिलेको कोरोना महामारीको अवस्थामा जमघट नगरेरै दशैँ मनाउन म सबैलाई आग्रह गर्दछु । विजया दशमी तथा आउँदै गरेको दिपावलीको देश विदेशमा रहनुहुने सम्पूर्णमा शुभकामना ।

अन्तिम अपडेट: मंसिर ८, २०८१

Disclaimer:

उज्यालोका खबर फेसबुक, इन्स्टाग्राम, एक्स ट्वीटर र यूट्युबमा हेर्न तथा उज्यालो रेडियो नेटवर्क ९० मेगाहर्जसँगै देशभरका विभिन्न एफएम रेडियोहरुबाट पनि सुन्न सकिन्छ । उज्यालोमा प्रकाशित तथा प्रसारित सामग्री यस संस्थाको स्वतन्त्र, निष्पक्ष र तथ्यमा आधारित सम्पादकीय नीतिबाट निर्देशित छन् र गल्ती नहोस भन्नेमा सचेतता अपनाएर तयार पारिएका छन् । प्रकाशन र प्रसारण भएका सामग्रीको विषयमा तपाईको गुनासो, प्रतिकृया र सुझावलाई हार्दिक स्वागत गर्दै गल्ती भएको पाईएमा तत्काल सच्याइने जानकारी गराईन्छ । उज्यालोबाट प्रकाशन तथा प्रसारण हुने सामग्रीको प्रतिलिपि अधिकार यस संस्थामा निहीत रहेकोले संस्थाको अनुमति विना समाचारको नक्कल उतार्ने, पुनरुत्पादन, प्रशारण वा फोटोकपी गर्न पाइदैन । कसैले त्यसो गरेमा कानूनी कार्वाही हुन सक्नेछ ।

1 Comments

Krishna Aryal
Oct. 26, 2020, 2:36 p.m.
उच्च कोटीको लेख
0 Reply

तपाईको प्रतिक्रिया

नाम (अनिवार्य)

इमेल (अनिवार्य) (गोप्य राखिनेछ)

प्रतिक्रिया दिनुहोस्

तपाईको प्रतिक्रिया

नाम (अनिवार्य)

इमेल (अनिवार्य) (गोप्य राखिनेछ)

प्रतिक्रिया दिनुहोस्

'एघार वर्षमा तीन दशैँ घरमै मनाइयो, बाँकी सबै परदेशमा'

कपिल ज्ञवाली/गुल्मी, हाल यूएई

1 Comments

Krishna Aryal

तपाईको प्रतिक्रिया

तपाईको प्रतिक्रिया